Damir Imamovic (1978) is muzikant, zanger en componist van de traditionele muziek van Bosnië en Herzegovina, de “sevdah”of “sevdalinka”. Hij erfde zijn talent van zijn grootvader, een legendarische zanger op de Balkan. De sevdah is in wezen een soort van smartlap van de Balkan, maar effectbejag is Damir vreemd, dat hij emotioneel eerlijk overkomt is vooral te danken aan zijn lange leerschool die hem langs diverse leermeesters voerde, niet alleen in zijn eigen land maar ook in Turkije, Iran en India. Behalve het bestuderen van de wortels van de sevdah houdt Damir zich ook bezig met het vernieuwen van deze eeuwenoude Bosnische liedtraditie (met dank aan de persinfo van het Int.Music Meeting Festival).

Damir bespeelt hier de gitaar en een speciaal voor hem gebouwde tambur, een snaarinstrument gebaseerd op de gitaar en de traditionele Bosnische saz. Hij wordt begeleid door Ivana Duric op viool en achtergrondzang, Derya Türkan op de kemenche (Turks strijk instrument) en de beroemde contrabassist Greg Cohen, bekend van zijn werk met Tom Waits, John Zorn, Bob Dylan, Marianne Faithfull en zoveel andere topmuzikanten.

Gelukkig zijn ditmaal de teksten vertaald in het Engels aanwezig in de hoestekst, dat was wel eens anders ! Nu wordt ik daar eigenlijk ook niet koud of warm van, want het zijn toch vrij stereotype volksmuziekteksten, zoals dit voorbeeld : “Make coffee for me, darling- As if it is were for you- And I will come around midnight- To drink with you” , o.k. daarna volgt een vrij diffuse uitnodiging om samen het bed te delen, dit gaat om een bewerking van een traditionele folksong die in de jaren ’60 leidde tot het vertrek van het hoofd van het Radio Orkest van Belgrado van het podium onder de verwensing “I will not play this pornography”. Tja de tijden zijn veranderd, hoewel met name in Oost-Europa het verleden weer triomfantelijk terugkeert, denk maar aan Hongarije.

Ja de teksten zijn in onze hedendaagse oren niet echt revolutionair, maar wel heel poëtisch : “The sun is sinking, the day is fading- In the distance, a bell is ringing- Its icy voice shivers” etc. Ja dit is pure dichtkunst en de bijna klassiek geschoolde stem van Damir laat dit heel erg goed tot zijn recht komen. Een goed voorbeeld hiervan vormt het nummer “Adio Kerida” dat handelt over de Sefardische Joden die na hun uitzetting uit Spanje zich vestigen in de Ottomaanse provincies van Bosnië in de 16e eeuw, hun cultuur en hun Judea-Spaanse (Ladino) taal kreeg een belangrijke rol in het dagelijks leven in Bosnië, dit prachtige lied is net als de sewdah liederen een mengsel van liefde en haat tegenover een geliefde.

Het is vooral de bijna klassiek klinkende stem van Damir die deze muziek een zekere statuur verleent, het klinkt bij wijlen plechtstatig maar er is ook sprake van een grote emotionaliteit die ontroering teweeg brengt mits men de tekst volgt en dat blijft altijd een noodzaak bij muziek waarbij de taal niet kan worden verstaan. Maar luister naar deze “bard”, hij heeft een prachtige stem en overtuigd ten volle in zijn vertolking van de Bosnische sevdah’s.

Jan van Leersum.